MORON’S MADNESS PAGE
(Here, Have a Chestnut!)
Καὶ μὲ τὸν Καημόν, μαθαίνεις νὰ ζῇς
Καὶ μὲ τὸν Καημόν, μαθαίνεις νὰ ζῇς, καὶ μέσα στὴν
Ἧτταν (Ἧσσαν)
Κάπως ὅπως ἐπὶ Τουρκικῆς Κατοχῆς
(ΤουρκοΜουχαμετοΚρατίας)
Ἄν δὲν εἶσαι ἀπ’ αὐτούς, οὕς
Ἔγδαραν καὶ Σφαγίασαν ἤ ΧαρατσοἜπνιξαν
Στὴν Ἀφάνειαν.
Ὅ,τι πάθαμεν ἐμεῖς τῶν Σαπιοκάραβων in parvo
Γλήγορα, Πολὺ Γλήργορα, Μέσα εἰς μιὰ Γενιά...
Τὸ παθαίνετε ἐσεῖς in magno
Ἀργώτερα, Σιγανώτερα
Μὰ τὸ ἴδιο, grosso modo.
Τεραστία (ὄχι διαχειρίσιμη τε καὶ μικρὰ) Ἐθνολογικὴ-Φυλετικὴ ἀλλαγή,
ΑΛΛΟΙΩΣΙΣ
Ἔντονος Ἐντεινόμενος Ἀφελληνισμός,
Λατρεία τοῦ Ἄλλου,
Ἡ Ἀπώλεια τῆς Γλώσσας,
Τῆς Γλώσσης Ἀπώλεια,
Τοῦ Ἑαυτοῦ Μῖσος,
Ἐναντίον τοῦ Ἑαυτοῦ Ἔντονος Ῥατσισμός,
Τοῦ Ἐγκεφάλου τοῦ Οὕλου Φάσματος
(Ὁ Σατανᾶς, Ὁ Σατανᾶς, Ὁ Διάβολος, Οἱ Σατανισταὶ)
Πλήρης ΛΟΒΟΤΟΜΗ,
Ἀπὸ τὴν ὁποίαν δὲν ἔχει ΠΟΤΕΣ οὐδεμίαν
Ἐπιστροφὴ
(Χαρὰ ἤ Προκοπὴ)
Πούστηδες, Πουτᾶνες τε καὶ Πίθηκοι
ΠιθηκοΠουστοΠουτᾶνες
Τὸ ΣατανοΚαραναβᾶλι
Τὸ
ΔιαβολόΤσιρκο τῆς Μαϊμοῦς τοῦ Σατανᾶ Τσίρκο
Ἡ Λήθη ὡς Πρόοδος
Ἡ Πρόοδος ὡς Θάνατος
Τοῦ ἑλληνικοῦ Καθετί,
Χτυπᾶτε κι ἕν, ἤ κάλλιον πολλά, περισσότερα Ταττοῦ.
Καὶ μὲ τὸν Καημόν, μαθαίνεις νὰ ζῇς, Μέσα
Εἰς τὴν Ἧτταν (Ἧσσαν), Μέσα στὴν Θλίψιν,
Τοῦς Προγόνους Ἀναπολεῖς
Αὐτοὺς ποὺ ἦσαν ἤδη νεκροί,
Καὶ αὐτοὺς ποὺ ἔθαψες ἐσύ,
(εἰς τόπους Ξένους ἤ μὴ)
Τὰ Γεγονότα καὶ οἱ Μύθοι
Δικά μας, Δικοί μας
Εἴμασταν, Κάποτες
Εἴμασταν και ’μεῖς
Τώρα ὅμως μᾶς Κυνηγεῖ
Ὅπου καὶ νὰ Πᾶμε Ὅπου καὶ νὰ Σταθοῦμεν
Τοῦ Σατανᾶ ἡ Ὀργὴ
(Ἰδίως μέσω Ἐφιαλτῶν τε καὶ Λυσσασμένων
ΣατανοΠιθηκοΜπαχαλοΝενέκων).
Κράτησα τὴν Πίστιν μου
Κράτησα τὴν Πίστιν μου χωρὶς νὰ Πιστεύω
(Μὴν τὸ πεῖτε εἰς τὴν Κυρ’ Ἀγγέλω!)
Κράτησα τὴν Πίστιν μου διότι ἤμουν Πιστός.
Πρόγονον Ποτὲς δὲν Ἄφησα
Πρόγονον Ποτὲς δὲν Ἐγκατέλειψα
Πρόγονον Ποτὲς δὲν Ἀλησμόνησα
Διότι καὶ ὁ Μῦθος εἶναι Γεγονὸς
Τῆς Ταυτότητος τῆς Καταρτίσεως
Τῆς Οἰκοδομήσεως τοῦ Γένους τε καὶ τῆς Φυλῆς,
Τῆς Διατηρήσεως τῆς Πίστης.
Κράτησα τὴν Πίστιν μου χωρὶς νὰ Προσκηνύσω
Τὴν Σαπίλαν, ἥ Προωθεῖ ὁ Σατανᾶς.
Μπῆκες εἰς τὰ Δίκτυα τοῦ Σατανᾶ, Πατέρα μου,
Στοῦ Σατανᾶ τὰ Δίκτυα, Ἐμπῆκες
Στὴ Διαβολικὴ τοῦ Κακοῦ Πλεκτάνη τῶν Σατανιστῶν τοῦ Σατανᾶ.
Μᾶς Ξερίζωσες ἀπὸ τὸν Τόπον μας, Πατέρα μου,
Ἀπὸ τὸν Τόπον μας, μᾶς Ξερίζωσες,
Χρῆμα, Χρῆμα, ὁ Σατανᾶς,
Μαϊμοῦ, Μαϊμοῦ, ΣατανοΤσιρκοΜαϊμοῦ,
Γιὰ ἕνα καινούργιο αὐτοκίνητο,
Γιὰ νὰ ντύσῃς τὰ παιδιά σου μὲ τὰ ἀκριβώτερα ῥοῦχα
Πολυτελέστατα Πολυτελεστάτως Πολυτελῶς
Μὲ ἀντίκρυσμα, τὸ Χάσιμο τῆς Ψυχῆς σου,
Ποὺ Ποτὲς δὲν Ἔχασες ἑκατὸν τοῖς ἑκατό,
Ἀφοῦ εἶχες μέσα σου τὸ Χωριό,
Ὁ Τελευταῖος Γεννηθεὶς ἐν τῷ Βυζαντίῳ
Ὅπου ἡ ΚοσμοἈντίληψις ἡ Βασική,
Ἦτο ἐλευθέρα ἀπὸ τοῦ Σατανᾶ τὴν Πορδή,
Διότι εἴσασταν (ἤσασταν) οὕλοι ΠΛΗΡΕΙΣ ἐν τῇ Ψυχῇ
Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί,
Ψαρᾶδες, Γεωργοί.
Τί νὰ τὰ κάμνουμεν τὰ ῥοῦχα τὰ ἀκριβά;
Τί νὰ τὰ κάμνουμεν τὰ παπούτσια τὰ δερμάτινα, μαλθακά;
Τί νὰ τὰ κάμνουμεν τὰ μεγάλα τὰ σπίτια τε καὶ τὰ
Αὐτοκίνητα τὰ Πολυτελή, ὅτε μᾶς Ἔφαγαν τὴ Ζωή,
Τῶν Χρημάτων τῶν Σατανιστῶν τὸ Κυνῆγι;
Καὶ Διαλυμένο Πλέον τὸ Χωριό,
Ἔρημο, Ἔρημο Χωριό,
Στὴν Καρδιά μας Τώρα τὸ Βυζάντιο,
Στὰ Κόκκαλά μας Τώρα ἡ Ἑλλάς ἡ Ὡραία
Ἡ Ἑλλὰς ἡ Ἀρχαία
Ἡ Ἑλλάς τοῦ Κοραῆ,
Ἀδαμάντιος Κοραῆς,
Γαλλιστής...
Ἡ Ῥώμη ἡ Δευτέρα
Τῶν Γραικῶν ἡ Φλογέρα
Ἡ Νίκη Ἀναγκαστικῶς Γίνεται Ἐσωτερική,
Καὶ Στέλνουμεν τὸ Μήνυμα...
Μήνυμα Καντακουζινικόν...
«Ὁμογενεῖς, Ἀλλάξετε ΔΡΟΜΟΝ!
Ἐκεῖ ποὺ Πᾶτε δὲν ἔχει ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Ἔχει Κόλασιν, Σατανᾶν, τε καὶ ΜΟΥΧΑΜΕΤΗ!
Ἐπιστρέψετε Ὁμογενεῖς πριχοῦ εἶναι Πολὺ Ἀργά,
Ὅποιος ζεῖ θὰ δοῦν τὰ Μάτια του Τόσα Πολλά,
Ποῦ ὅτι Ζεῖ θὰ Καταραστῇ
Ὅτε Χορεύουν τοῦ Σατανᾶ οἱ Πίθηκοι».
Ὅτε Χορεύουν οἱ Πίθηκοι τοῦ Σατανᾶ
Ὅτε Χορεύουν οἱ Πίθηκοι τοῦ Σατανᾶ,
Αὐτὸ ποὺ Κάμνουν οἱ Σατανισταί,
Εἶναι ΣΦΡΑΓΙΖΟΥΝ ΠΛΗΡΩΣ τὰ των ΣΥΝΟΡΑ
Καὶ Βρίσκουν Τρόπους (ὥς ὑπούλους, κρυφούς, ντυμένους Τρόπους) νὰ
ΑΝΟΙΞΟΥΝ τὰ ΣΥΝΟΡΑ ἡμῶν (μετὰ ΠΑΝΤΑ τῶν ΣΥΝΟΡΩΝ των
ΣΦΡΑΓΙΣΜΕΝΩΝ, ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΛΕΙΣΤΩΝ)
(Ἡ ΣατανοΜηχανή τους Στημένη στοῦ Κώλου τῆς Τηλεοράσεως Ὀθόνη)
Διότι ὁ Σατανισμὸς δὲν ἐφύτρωσε ξαφνικὰ ΕΨΕΣ
Σιγοβράζει δι’ αἰῶνας τε καὶ ΑΙΩΝΕΣ
Καὶ Βρῆκαν οἱ ἄνθρωποι οἱ Σατανικοὶ
Τὸν Μαλακισμένον τὸν Παππικὸ καὶ ἰδίως ΠροτεσταντοΠούστη,
Τοὺς Ἐκκοσμικευμένους Ἀθέους ΠρωκτοΜπινέδες
Ἵνα τοῦς Χορέψουν Οὕλους εἰς τὸ Ταψί,
Ἵνα Βυζάξουν τῆς Σατανίστριας τὸ Δηλητηριῶδες Βυζί,
Ὅ λέγεται ΧΡΗΜΑ ΧΡΗΜΑΤΑ (ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ, Kapital, Capital).
Κυκλοφορήσετε τὰ ΠΑΝΤΑ μέχρις νὰ μὴν σταθῇ
ΟΡΘΙΟ Τίποτες, μόνο τοῦ Σατανᾶ τὸ Τσαντίρι
Μέχρι φᾶνε καὶ οἱ Πίθηκοι τοὺς Σατανιστὰς-Σατανιστές,
Καὶ τοῦ Πιθήκου Γίνουν οἱ Σατανισταί, Τηγανῖτες.
Ἄν εἷς Βλάξ...
Ἄν εἷς Βλὰξ δὲν ἔχει κάμνει αὐτὸ ποὺ ἔπρεπε
Νὰ ἔχει κάμνει (νὰ διαβάσῃ καὶ νὰ κατανοήσῃ τὰ
Οὑκ ὀλίγα βασικὰ τοῦ Χαλκοκονδύλου (Νεωτέρου) κείμενα, Κᾶτι
Ποὺ ἀπαιτεῖ περίπου ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ, δὴ
Χρόνους Δέκα, Χρόνους στὸν Τροχόν, Χρόνους Σκληροὺς τε καὶ Λίαν
Δυσκόλους Δύσκολους)
Τί κάθεται καὶ κατεβάζει ὅ,τι Ἀσυναρτησίαν στὸ
Κεφᾶλι του Μπαίνει, Διαβάζοντας τὰς Βλακείας τοῦ Τρελλοῦ,
Ὁ Σαχλαμαράκιας αὐτός;
Ἄν ἤμουν ἐγὼ τῆς Κίνας Μέγας Μεγάλος Τιμονιέρης
Πρῶτος Χανἄνθρωπος
Ἐντὸς Φυλῆς
Θὰ (τουλάχιστον) Χαμογελοῦσα
Μὲ οὕλα τὰ τὶ Κάμνουν οἱ Δυτικοί.
Θὰ σκεπτόμουν ὅτι εἶναι Ἀπίστευτοι
Οἱ Ἄνθρωποι αὐτοί, ποὺ τὸ Μαῦρον τὸ βάφουν
Ἄσπρον, τὸν Πούστην Ἄντρα, τὴν Λεσβίαν Μάνα,
Καὶ ἀφήνουν ἐλεύθερον τὸν Μουχαμετισμόν.
Αὐτοὶ εἶναι ὄντως ἤδη Παράφρο-Τελειωμένοι-ΝΕΣ
Ἀφοῦ ἄφησαν τὸν Γῦπα-Παράσιτον-Ψῦλλον
Νὰ κάμνῃ ἄκρως δυσαναλόγως ἀπὸ τὰς ἩΠΑ κυρίως, Κουμᾶντο.
Καὶ πρῶτη Ῥάτσα Ἐκλείπουσα
Τῆς Ἑλλάδος ἡ Μοῦσα
«Καὶ Κάποτες τοῦς Σὶ-Λὰ τοῦς εἴχαμεν εἰς τόση
Ὑπόληψιν Ὑψηλή.
ΧΑ-ΧΑ-ΧΑ
Πὼς ἔρχονται τὰ Πράγματα
Ὁ ἄλλοτε σπουδαῖος, τρανὸς τε καὶ Δυνατός,
Ὁ ἄλλοτε Σὶ-Λά, τοῦ Ἀχιλλέως ὁ ὑιός...
Τώρα στοῦ Πούστη τὸν Κῶλον, Εἰδικός,
Αὐτοχειρία Συλλογικὴ
Ἄνευ Φραγμοῦ.
Πολλὰ Σκατά,
Εἰς τὸ Τέλος των.
Γι’ αὐτὸ Τα Σύνορα
Πάντα Κλειστά,
Καὶ ἡ Ἀνοιχτὴ Κοινωνία
Τοῦ Σατανᾶ
Νὰ τὴ Φᾶνε οἱ Σατανισταί,
Διότι ἡ Σειρά τους Ἔρχεται».
Φτάνει.
Καὶ οἱ Πούστηδες παίρνουν τὰ Peanut
Καὶ οἱ Πούστηδες παίρνουν τὰ Peanut ἀπὸ τὸν Σατανᾶ,
Ἵνα προωθοῦν τὴν Πουστιά,
Διότι ὁ Ἕκαστος Πούστης Προδότης,
Ἀπὸ τὸν Καβάφη τὸν Κωνσταντῖνο
Κάμνει τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο,
Τὸν ἑλληνισμὸν θέλει νὰ Σκοτώσῃ
Ὁ Πούστης αὐτός,
Ἐνῶ ὁ Ἀλεξάνδρειος (συγγνώμη, Ἀλεξανδρεύς), Ὁ Μέγιστος τῶν Μεγίστων
Ὅλων τῶν Ἐποχῶν Ἑλλήνων (Ῥωμηῶν).
Καὶ ὁ ΣατανοΠροσκυνημένος
Λιβανίζει τοῦ Σατανᾶ τὸ Τσαντίρι
Τὰ ἑκατομμύρια τὰ δικά μας
Παντελῶς ΑΘΩΑ ΘΥΜΑΤΑ
Τὰ ἀψηφεῖ (δή, λησμονεῖ, ΛΗΘΗ)
Ἵνα κάμνῃ τοῦ Σατανᾶ τὸν Λοβοτομημένον Πούστη
Μερὰ Νύχτα τοῦ Σατανὰ τὴ Σκρόφα Προσκυνεῖ
Ἀντὶ ἀπὸ τὴν Ἁγίαν Ἡμῶν
Ἄνναν Κομνηνή,
Ἡ Κατάντια μας ἡ Συλλογική,
Ἡ Κοινωνία Ἡμῶν Ἀνοιχτὴ
(στὴν ἀφάνειαν)
Ἐνῶ τῶν Σατανιστῶν ἡ Κοινωνία Σφραγισμένη
ΚΛΕΙΣΤΗ
Καὶ ἐμεῖς συλλογικῶς ΠΕΘΑΜΕΝΟΙ
Καὶ νὰ μᾶς καθὁδηγεῖ
Τοῦ Σατανᾶ
Ὁ ΠουτανοΠιθηκοΠούστης.
Τὰ λόγια προσποιούμενα τὴν Ποίησιν
Τὰ λόγια προσποιούμενα τὴν Ποίησιν ἑνὸς
Τρελλοῦ, δύνανται νὰ λένε ὅ,τι θέλουν,
Ἀπὸ ἀληθείας βαθείας ἑνὸς Waterloo
Ὥς τὰς μεγίστας Ἀσυναρτησίας.
Τί πταίω ἐγὼ ἄν ἐσὺ
Πάσχεις ἀπὸ Ἀθεράπευτη Λοβοτομή,
Καὶ τὸ ἀστεῖο στὰ Σοβαρὰ τὸ Παίρνεις
Καὶ τὸ Σοβαρὸ δὲν ξεύρεις καν νὰ διακρίνῃς;
Τί πταίω ἐγὼ ἄν Προσκυνᾷς ἐσύ, τὸν Σατανᾶν,
Καὶ τὴν ΣατανοΤσιρκοΜαϊμοῦ του,
Καὶ τοὺς Σατανιστὰς ΓΕΝΙΚΩΣ,
Καὶ Πιστεύεις τοῦ Σατανᾶ τὰ Παραμύθια
Ἀντὶ νὰ Πιστεύῃς τὰ Παραμύθια, (ἄλλοτε) δικά μας,
Ἅ τὰ θεωρεῖς Κολοκύθια;
Ὦ Λοβοτομημένε τῆς Ἀπολύτου Παρακμῆς!
Ὦ Λοβοτομημένε τῆς ΣατανοΠορδῆς!
Ἄν ἤξευρες πόσο εὔκολα τοῦ ἔδωσες τοῦ Σατανᾶ
Νίκη,
Θὰ ντρεπόσουν ποὺ κατάγεσαι
Ἀπὸ ὀπαδοὺς τοῦ
Κολοκοτρώνη.
Σατανᾶς, Σατανᾶς, Σατανισμός,
Οἱ Σατανισταὶ εἶναι ὁ Διάβολος
Καὶ ἐσὺ ὁ Μαλάκας νομίζεις ὅτι εἶναι
«Καλοὶ Ἀνθρώποι, Ἄνθρωποι (Ἀθῶοι τε καὶ) Καλοί,
Μὰ Ἄνθρωποι κι Αὐτοί, Πάντα Θύματα, Ἅγιοι τε καὶ Καλοί».
Πέρα στὴν Ἀνατολή, Πέραν Ἐκεῖ
Ὁ Χανἄνθρωπος
Γελάει (ὁ Ἰάπωνας μειδιᾷ, ἀλλὰ καὶ στενοχωριέται
τι Ὀλίγον).
Ἄν κυβερνοῦσα ἐγὼ τὴν Ἑλλάδαν Δικτατορικά... (ἤ: Τοῦ Μπάφου τὰ Ὅρια. Ὁ Μπᾶφος ἔχει Ὅρια, δὲν Χωράει Ἐρώτημα, Ἐκτὸς ἄν τὶς ζῇ Κάμνοντας Μόνον τὸ «Κάμνω Κεφᾶλι»)... (ἤ: Λογοτεχνικὴ Ἀξία, Θεωρητικὴ Ἀξία, Οὕλα εἶναι Γοῦστα Σχετικά)... (ἤ: Ἡ Ἐμπειρικὴ Ἀλήθεια (Πραγματικότης) εἶναι Ἐδῶ καὶ Ἐκεῖ, Ἀναλόγως)... (ἤ: ἡ Λογικὴ Προσγειώνεται τε καὶ Ἀπογειώνεται ἄ λὰ Κάρτ)... (ἤ: Τὰ Κολλήματα Δύνανται νὰ Ἐνέχουν Τουλάχιστον κᾶτι τι Ὀρθό)...
https://www.youtube.com/watch?v=HETBBuwATgc (Δημήτρης Δημητριάδης)
Ἄν κυβερνοῦσα ἐγὼ τὴν Ἑλλάδαν Δικτατορικά,
Θὰ ἄφηνα ἐλευθέρως τοῦ Διαβόλου ὅλα τὰ Πνεύματα,
Ἀκόμα καὶ τὰ Πνεύματα ποὺ κάμνουν οἰκεῖον τὴ Διαφορά,
Ὥσπου ἡ Διαφορὰ νὰ εἶναι Οἰκεῖο, καὶ τὸ Οἰκεῖο Διαφορετικό...
Ἀπὸ τὴν μία, Derrida (τὸ πιστεύετε;) τε καὶ Φουκώ,
Ἀπὸ τὴν ἄλλη, εἰς Ψυχιατρεῖον ἔγκλειστος ὁ
Πρῶτος Σατανιστὴς Ὑπηρέτης τῶν Σατανιστῶν,
Ὁ Πρῶτος ἈρχιΜαλάκας τῶν ὅλων Πούστηδων,
Ἐνδιαφέρον πάντα ὑπάρχει ἐκεῖ ποὺ Κανεὶς (Κανένας, Οὐδεὶς)
Δὲν θὰ τὸ περίμενε. Ἀξελὸς Γέροντας Πνευματικός,
Συστηματικὴ Κόσμος Ἀνοιχτός...
Θέσις Πλατωνική: Πρωτεύουσα ἡ Θεσσαλονίκη,
Κλείσιμο τοῦ ΣατανοΤσαντιριοῦ,
Τῆς Μακεδονίας ἡ Ἑνοποίησις
Βάσει Προτύπου Ἑλληνικοῦ,
Ὁ Τρελλὸς καὶ ἡ Ἀλήθεια
Ἡ Ἀλήθεια καὶ ὁ Τρελλός...
Συναντιοῦνται καὶ Ἀποχωρίζονται
Θέατρο καὶ Ἀντιπαλότης
Πρὸς τὰς Συμβάσεις
Ὁμολογῶ
Ὅτι Μόνον μὲ ἕναν Θάνατον θὰ ἐπέλθῃ ΞΑΝΑ ἡ
Ζωή. Ἄν ὄντως εἶναι ἔτσι καὶ ἡ Ζωὴ
Αὕτη, ἄν εἶναι νὰ εἶναι ἑλληνικὴ
Δὲν γίνεται χωρὶς Ἕλληνας,...
Ἄραγε οἱ Κερδίζοντες τὸ Μέλλον
Πρέπει νὰ Χαράξουν τῶν Ἑλλήνων
Τὴν Κόκκινη Γραμμή.
Σύνορα στὴν Παρακμή.
Ἔχει λοιπὸν τὴν Ἀξίαν του
Ἀκόμα καὶ ὁ Heidegger
(Ἄν δὲν ξεύρει Καλὰ Κάποιος τὴν Ἱστορίαν τῶν
Ἰδεῶν Καλῶς)...
Περὶ Τεχνικῆς
Μαῦρα Τετράδια
Σκοτᾶδι, Πραγματικότης
Ἐκεῖ Ὑπάρχει ἡ Ἀλήθεια ποὺ φοβόμαστε
Ὅλο τὸ Κακὸ εἶναι ἡ Καρδία τῶν Ἀνθρώπων
Τὸ λέει ἤδη τὸ Εὐαγγέλιον
Ὁ Ἄνθρωπος εἶναι ὁ Φορεὺς τοῦ Παντὸς
Ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τὴν πιὸ Ζοφερὴ Πλευρὰ τῆς
Δημιουργίας Ἀνθρωπίνης
Χωρίζει τὸν Ἄνθρωπον σὲ Καλὸ τε καὶ σὲ Κακό...
Ποῖος ἄλλος, ΚαπνοΟὑτοπιστή,
Οὐσιαστικώτερος, Θεμελιωδέστερος
Χωρισμὸς Ὑπάρχει;
Ὁ Καπνὸς τοῦ Μπάφου;
Ὑπάρχει κάποιος ἄλλος διαχωρισμὸς βαθύτερος;
Μετὰ ἀπὸ ἑκατοντᾶδες χιλιᾶδες Homo Sapiens ἔτη
Θὰ κάμνῃς τὸ ReSet (Ἐπανεκκίνησιν) ἐσύ;
Χάνουμεν τὴν Οὐσίαν
(Δηλαδή, Ζοῦμεν ἀπὸ τὴν Διάλυσιν Ὁλοσχερὴν τῆς Οὐσίας
Ἀλλὰ Διεκδικοῦμεν τὴν Οὐσίαν)...
Ἀποκεφαλίζει τὸν Ἄπιστον ἡ Ἐκκλησία
(Ἀλλὰ ὄχι τοῦ Πολιτικῶς Ὀρθοῦ ἡ Ἀστυνομία καὶ ὁ
Ἄκρατος τῶν Ἀτόμων Δικαιωματισμός, Ἀτομικισμός, Ναρκισσισμός,
Ἵνα Ἐπικρατήσῃ τοῦ Διαβόλου ὁ Ἀπόλυτος Σατανισμός,
Ὅς Φυλάττει Συλλογικότητα καὶ ΣΥΝΟΡΑ, σὰν Κόρην Σατανο-
Ὀφθαλμοῦ, καὶ ἀναπαράγεται Συλλογικῶς, ἐνῶ ἐμεῖς,
Ἀναπαραγωγὴ Συλλογική, ΠΟΤΕΣ!)...
Ὅλα πρέπει νὰ ἐπανἑρμηνευτοῦν.
Μὴν Γελᾶτε.
Αἱ Ἀσάφειαι, Αἱ Ἀοριστίαι ἔχουν τὴ δική τους Ἀξίαν
Ἄν ξεύρετε μὲ ποιὰ Κείμενα καὶ σὲ ποιὰ Βᾶσιν
Δύναται, ἐπὶ Τέλους, νὰ Σοβαρευτοῦμεν.
Παραγωγή, Ἄμυνα, Παιδιά, Παιδεία, Γλῶσσα, Διοίκισις
Ἀποτελέσματα Συλλογικά,
Φαγῆτο, Ταυτότης, Φάρμακα,
Πίστης, Πατρίς, Οἰκογένεια,...
ΣΥΝΟΡΑ, ΣΥΝΟΡΑ, ΣΥΝΟΡΑ.
Ποτὲς δὲν Ἀλλάζουν τὰ Βασικά,
Τὸ Περιθώριο Πάντα θὰ Περιέχει
Τὰ Ῥεύματα τὰ πιὸ Ἀντίθετα,
Ἀπὸ τὴν Ἐπανακυκλοφοροῦσαν Μπούρδα
Ὥς τὸ Κυκλικὸ Αὐλᾶκι
Ὥς τὸ
Πεθαίνω σὰν Χῶρα
Καὶ Σκέπτομαι σὰν Συντριβᾶνι
Ἄν κυβερνοῦσα ἐγὼ τὴν Ἑλλάδαν Δικτατορικά,
Θὰ ἄφηνα ἐλεύθερα ἐλευθέρως τὰ Πνεύματα τὰ πιὸ Ἀντιφατικά,
Ἀλλὰ ὁ Λαὸς θὰ ’πρεπε νὰ μπῇ σὲ Σειρά,
Ἀλλιῶς ἡ Πραγματικότης θὰ Ἀλλάξῃ
Λαό(ν). Ἤδη τὸ Κάμνει.
Ἕν, Δῦο, Τρία
Πρῶτον: ἡ ἐπιστήμη λέει κάμνετε ὅ,τι στὸν Κόρακα θέλετε καὶ δύνασθε νὰ κάμνετε.
Δεύτερον: Ἐγὼ (ὁ Τρελλὸς, ὁ Παράφρων) σᾶς λέω κάμνετε κᾶτι νόμιμον, ἐφικτόν, ῥεαλιστικόν, μὲ τὰς πόδας νὰ πατοῦν στὸ ἔδαφος πάνω.
Τρίτον: Πάνω στὴν Τρέλλα τε καὶ τὴν Παραφροσύνη μου (καὶ μετ’ ἰσχυροῦ Πνεύματος Φαντασιακῆς Λογοτεχνίας τε καὶ Σατίρας), γουστάρω τὸν Σατανᾶν νὰ Κυνηγῶ. Ἐσᾶς νὰ μὴν σᾶς νοιάζῃ. Τὴ δουλειά σας νὰ κοιτάζετε καὶ τὰ Κάστανά σας νὰ Τρώγετε, διότι Peanuts ἀπὸ τὴ Φωτιὰ δὲν βγάζετε, ἅ ἁπλῶς ἁπλὰ δὲν βγαίνουν.
Οὐσία τε καὶ Γερμανία
Δὲν ὑπάρχει οὐδεμία Οὐσία ποὺ νὰ
Ἀφορᾷ τὴ Γερμανία, μῆτε τοὺς Σατανιστὰς-Σατανιστές.
(Ὁ χυδαῖος ῥατσισμὸς τε καὶ φυλετισμὸς ὑπῆρχαν εἰς ὅλην τὴν ἰμπεριαλιστικὴν Εὐρώπην, δή, εἰς πολλὰ σημεῖα τοῦ ὁλάκερου Κόσμου, καὶ δὲν δύνανται νὰ ἀποτελοῦν εἰδοποιὸ γνώρισμα γερμανικό... Ἄλλο, εἰς ποῖο βαθμό...)...
Οὕλοι
τους, λοιπόν, εἶναι Παῖκτες (Realpolitik)
Μὲ ἄλλους
Παῖκτες εἶναι Παῖκτες (Realpolitik)
Εἰς σχέσεις ἰσχύος τῶν Δυνάμεων συσχετισμό, (Realpolitik)
Realpolitik, Realpolitik - ἡ μόνη πολιτικὴ εἶναι πραγματική,
Δὲν ὑπάρχει ἄλλη.
(Ἴσως παίζει καὶ κάποιο ῥόλον ἡ γεωγραφία)
Καὶ ἄν Κάποιος δὲν ἠμπορεῖ νὰ τὸ Καταλάβῃ
Αὐτό, εἶναι σχεδὸν σίγουρο, ὅτι θὰ θέλῃ ἤ καὶ
Ἀναμένῃ κάποιον οἰκονομολόγο
Νὰ ἐπανέλθῃ, ὅτε ἡ ὕπαρξίς του
Ἦτο δεμένη εἰς κατάστασι γεωπολιτικὴ συγκεκριμμένη, ἄλλων ἐποχῶν.
(Κακὸ δὲν εἶναι νὰ ποθοῦμεν τὴν τοῦ Ἀγγλο-Πούστη αὐτοῦ ἐπιστροφή,
Ἀπλῶς ζοῦμεν εἰς Ἄλλην Ἐποχή, Ἄλλων Πουσταράδων, καὶ ἡ Ἐπιστροφὴ ἡ
Τοιαύτη (Μακροπροθέσμως οὕλοι εἴμεθα Πεθαμένοι τε καὶ Νεκροὶ)
Καθίσταται – τουλάχιστον – Δύσκολη, ἄν ὄχι ΠουστοἈνέφικτη,
Μὰ τὸν ἡμῶν ΧρυσαΠτέρου Πούστη!)
Ὁ μαθητὴς τῶν Ἱστορικῶν τῶν Ἱστορικῶν ΛΟΙΠΟΝ
(ὅς τυγχάνει ἐπίσης νὰ εἶναι ὁ
σπουδαιώτερος στοχαστὴς ὅλων τῶν ἐποχῶν (= μία ἀσήμαντος
λεπτομέρεια)), δὲν ἤξευρε τὶ ἔγραφε. Ξεύρει, σχετικὰ μὲ τὴν ἱστορικὴ
ἐπιστήμη, ὁ Ἄσχετος(, οὗ ἡ περίπτωσις
εἶναι σὰν νὰ παίρνῃ κάποιος στὰ σοβαρὰ τὸν Σωμερίτη, Ῥιχάρδο, Λεοντόκαρδο))...
Κατὰ τὰ ἄλλα, ὁ Μπᾶφος πάει Καλά, Μυρίζει Περίφημα, Καλὸ τὸ
Χαρμᾶνι.
[[Μὴν στενοχωριόσαστε, δὲν εἶμαι κάποια εὐφυΐα. Ἁπλῶς ἔχω μπεῖ στὸν Κόπον νὰ ἐντρυφήσω λεπτομερέστατα εἰς Οὕλα τὰ Κείμενα διὰ ἀρκετὰ παραπάνω ἀπὸ μία Δεκαετία (τὸ ἐλάχιστον ἀναγκαῖον), καὶ ἔχω ξεπεράσει πρὸ πολλοῦ τὸ Στάδιο Διανοητικῶς Ἀνώριμον τε καὶ Παιδιαρῶδες τῶν Ἰδεολογικῶν Τσαπατσουλιῶν, Ἀνακριβειῶν, Κολλημάτων τε καὶ Προχειροτήτων.]]
Αἱ Ταμπέλες τοῦ Loch Ness
https://slpress.gr/diethni/o-kommoynismos-epese-i-dysi-marazose/ (Ο Κομμουνισμός έπεσε, η Δύση μαράζωσε Απόστολος Αποστολόπουλος)
Ὑπάρχει δὲν Ὑπάρχει ἕν Τέρας
Βρίσκεται δὲν Βρίσκεται
Βορείως Νοτίως Ἀνατολικῶς Δυτικῶς
Κεντρικῶς
Παντοῦ Πουθενὰ
Οἱ ἄνθρωποι συνὁμαδώνονται
Οἱ ἄνθρωποι διαιροῦνται ἤ καὶ ἑνώνονται
Οἱ ἄνθρωποι ἑρμηνεύουν τὰ Πράγματα μὲ
Τὲς Ταμπέλες τοῦ Loch Ness
Καὶ Τα Πράγματα Γίνονται
Ἔτσι κι Ἀλλιῶς
Ἀλλοῦ, χωρὶς Κανέναν νὰ ἐρωτοῦν,
Χωρὶς εἰς Κανέναν Λαὸν (ἰδίως Λαὸν Ἀνἵκανον),
Πράγματα νὰ Χρωστοῦν,
Καὶ αἱ Ταμπέλες πάλι ἀλλάζουν.
Ἀπὸ ποῦ πηγάζουν τὰ γνωστικὰ κολλήματα;
Ἀπὸ τὴν ἀνἱκανότηταν νὰ ξεκόψῃ κάποιος ἀπὸ τὸ κανονιστικὸ
Ποθητό, καὶ ἀπὸ στὸν Μπᾶφο ἐθισμό.
Ἄλλο ἡ ἐπιστήμη, Ἄλλο ἡ πολιτική...
Ἄλλο ἡ ἐπιστήμη, Ἄλλο ἡ πολιτική, ἔχουν περάσει πάνω ἀπὸ
Ἑκατὸν χρόνια ἀπὸ Τότες ποὺ ἡ Θέσις διατυπώθη
Ἥ ἔκαμνε τὸν Τόλστοϊ νὰ ὀργισθῇ
Καὶ οἱ Πλεῖστοι ἀκόμα δὲν ἠμποροῦν τὴν ἐπιστήμη ἀπὸ τὴν Τέχνη
Νὰ διακρίνουν.
Μὴν
Ψάχνετε ΠαραΠάνω.
Ἔζησα τὸ Μῖσος τοῦ Σατανᾶ
Ἔζησα τὸ Μῖσος τοῦ Σατανᾶ,
Ἔζησα τοῦ Σατανᾶ, ἀπ’ πολὺ Κοντά, τὰ Ψέμματα,
Ὁ Σατανᾶς Ὁ Πρεσβεύων τὴν Ἰσότηταν
Ἐνῶ οἱ Σατανισταὶ Καρπούμενοι τῶν Λαῶν τὸν ἱδρῶτα
Ἄκρως Δυσανολόγως
Τὸ Λένε οἱ Ἀναφορὲς (οἱ Στατιστικὲς)
Τὸ Λένε
Τα Γεγονότα.
Ὁ Σατανᾶς τοῦ Σκότος
Ὁ Σατανᾶς τῆς ΣατανοΤσιρκοΜαϊμοῦς
Ποὺ τὸ ΧΡΗΜΑ Κυκλοφορεῖ
Τοὺς ἀνθρώπους Ξεριζώνει
Καὶ τὸν Κόσμον Ὁλάκερον τὸν Ὁδηγεῖ
Εἰς τὴν Ἀπόλυτον Καταστροφή.
Εἶναι ὁ Κόσμος τοῦ Σατανᾶ
Ὅς ὁδηγεῖ μὲ ἀπόλυτον ἀκρίβειαν
Εἰς τὸν Κόσμον τοῦ Πίθηκα
Μὲ Ἀταξίαν τε καὶ Ἀνομίαν εἰς τὰ Ὕψη
Ὁ Διάβολος τὴν Πλάση Οὕλη νὰ Κυβερνᾷ
Εἶναι ἀργά, εἶναι ἤδη πολὺ ἀργά.
Ἐπικράτησε ὁ Διάβολος τοῦ Σατανᾶ.
Τώρα, Οὕλοι σας Περιμένετε τὸν Χορὸν τοῦ Πίθηκα
Ἐκτὸς ἄν μᾶς εὐτυχήσῃ Ἀποτέφρωσις Πυρηνικὴ (Ἀτομική).
Ἡ Διαφορὰ μεταξὺ Φασισμοῦ τε καὶ Ἐπιβιώσεως...
Ἄς ποῦμεν ὅτι ὁ περισσότερος κόσμος συμφωνεῖ ὅτι ἡ Ἑλλὰς μπορεῖ ἤ καὶ πρέπει Ἀλλοδοποὺς νὰ Φιλοξενῇ. Πολὺ Καλά. Λίαν Καλῶς. Ὅμως, Πόσους; Τί κάμνουν χιλιᾶδες ἀλλοδαποὶ σὲ ἑλληνικότατα καὶ ἱστορικότητα ἑλληνικὰ νησιὰ (μὲ σχετικὰ μικρὸν ἑλληνικὸν πληθυσμὸν) ποὺ βρίσκονται στὴν Τουρκίαν πολὺ κοντά; Πᾶτε καλά; Εἶστε Τρελλοί; Ξεύρετε ποὺ θὰ καταλήξουν ὅλα αυτά; Μόλις χαθεῖ ἡ Χῶρα στὴ Ζούγκλα ἤ καὶ στὸν Μουχαμετισμόν, ποῖοι θὰ κάμνουν τῆς Ἐλευθερίας τὸν Πόλεμον; Ἔχετε Καταλάβει εἰς ποίαν κατάστασιν βρίσκονται οἱ ἐναπομείναντες νέοι; Ποῖοι θὰ Προστατέψουν Ἑστίας τε καὶ Βωμούς; Τὰ τῶν Κώλων σας Στρουμφάκια;
Τὰ Πράγματα εἶναι Ἁπλά. Ἄν δὲν μπεῖ ἡ Χῶρα εἰς Τᾶξιν ἵνα ἐξασκήσῃ τὴν μεγίστην πιθανὴν Ἐθνικὴν Κυριαρχίαν, μετὰ τῆς ἐντάξεως τῶν Ἀλλογενῶν ποὺ θὰ μείνουν καὶ μὲ τὸν Ἐγκλεισμὸν (Φυλάκισιν) τε καὶ Διωγμὸν (Ἀπέλασιν) αὐτῶν ποὺ πρέπει νὰ Φύγουν καὶ μετὰ τοῦ Σφραγίσματος καὶ Αὐστηροῦ Ἐλέγχου ὄλων τῶν Συνόρων, ἐντὸς ὀλίγων δεκαετιῶν θὰ καῖνε οἱ Πίθηκοι ἐκκλησίας καθημερινῶς καὶ (σχεδὸν) ὁλάκερη ἡ Χῶρα θὰ χαθῇ διὰ τὸν ἑλληνσιμόν. Πότες ἐπὶ τέλους θὰ κόψετε τὸν Μπᾶφο;
[[
ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΑ (Ἔχετε (σχεδὸν) Οὕλοι σας ἈποΤρελλαθεῖ)
Ἄν μία νῆσος ἑλληνικὴ τὸ 2010 π.χ. εἶχε πληθυσμὸν τῶν 20,000 Ἐλλήνων (μὲ τοὺς π.χ. 1,000 νὰ μὴν ἦσαν Ἕλληνες τὸ Γένος, ἀλλὰ δὲν πειράζει), καὶ τὸ 2019 ἔχει 5,000 ἤ 10,000 ἤ 15,000 ἤ 20,000 μὴ Ἕλληνες τὸ Γένος, μὲ τοὺς πλείστους νὰ εἶναι Μωαμεθανοὶ ἤ καὶ Ἀσιᾶτες τῆς Ἀσίας ἤ καὶ Μαύροι τῆς Ἀφρικῆς, καὶ αὐτὸ κρατεῖ ἀπὸ τὸ 2015 χωρὶς βασικῶς νὰ ἀλλάζῃ, μὲ Δίπλα τὴν Τουρκίαν, καὶ μὲ Ἕλληνας Πολιτικοὺς νὰ Συζητᾶνε ὅλο καὶ περισσότερο τὴν «Συνδιαχείρισιν τε καὶ Συνἐκμετάλλευσιν» τῶν Πάντων, ἀφοῦ ὁ Κατευνασμὸς ἔχει γίνει ὄχι μόνον συνήθεια καὶ Τρόπος Ζωῆς, ἀλλὰ Λοβοτομὴ Συλλογικὴ τε καὶ Ἐθισμὸς Κεραυνοβόλος μέσα σὲ Πλήρη Παραζάλη,... τὶ νόημα ἔχει νὰ Παραληρεῖτε διὰ τὸν Φασισμόν;
Σᾶς λέω ὅτι Τέτοιαι Καταστάσεις, ἄν δὲν ἀλλάξουν βιαίως (δὲν ἠμπορεῖ νὰ γίνῃ ἀλλιῶς ἐδῶ ποὺ φτάσαμε) καὶ ταχέως, δηλαδὴ ἄν ὁ Κοινοβουλευτισμὸς μετὰ Κράτος Δικαίου δὲν ἠμπορεῖ ἀπολύτως νὰ ἐπιβάλλῃ τὴν ΕΘΝΟ-ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΝ, τότες δὲν ἔχετε στὸν ἥλιον μοῖραν (θὰ γίνεται σὰν ἐμένα καὶ τὴν κυρ’ Ἀγγέλω – παγιδευμένοι στὴν Κόλασιν τοῦ Ἄλλου (τοῦ Ξένου), διότι ὁ Ἄλλος εἶναι Κόλασις... ὅτε δὲν κουμαντάρεται (μετριέται)... τὸ Ἄλλο (ὁ Ξένος)).
Μὲ ἄλλα λόγια, ἄν δὲν ἐπιβληθῇ ΕΘΝΟ-ΚΡΑΤΙΚΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΝ, καὶ συνεχίσετε ἔτσι μὲ τοὺς Τούρκους μαζὶ μὲ Γερμανούς, Ἀμερικανούς, Ἑβραίους καὶ Ἰσραηλινούς, κ.ἄ. νὰ Προωθοῦν ἤ καὶ νὰ Ὑποθάλπτουν τὴν ἐθνολογικὴν ἀλλοίωσιν τῆς χώρας, Ἡ ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΚΥΨῌ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΧΑΜΕΤΙΣΜΟΣ-ΜΠΑΧΑΛΟ-ΖΟΥΓΚΑ Ἤ ἙΛΛΗΝΙΚΟΣ ΦΑΣΙΣΜΟΣ/ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ, ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΛΑΧΙΣΤΑΣ ΕΛΠΙΔΑΣ.
Ἀπὸ τὴν ἱστορίαν μαθαίνουμεν τὰ ἐξῆς:
Ὅ,τι
δὲν προλαβαίνεται, Πληρώνεται,
Καὶ
Ὅτι συνήθως δὲν ὑπάρχουν ἀπλουστευτικὰς ἐξηγήσεις διὰ πολύπλοκα (περίπλοκα) κοινωνικὰ φαινόμενα. Ὅπως οἱ Ἑβραῖοι ἐλὶτ δὲν ἔφτιαξαν τὸν καπιταλισμόν, ἀλλὰ συνέβαλαν ἄκρως δυσαναλόγως στὴν παγκοσμίαν ἐξάπλωσίν του, ἔτσι καὶ οἱ Γερμανοὶ δὲν εἶναι οἱ μόνοι πίσω ἀπὸ τοὺς Δῦο Παγκοσμίους Πολέμους καὶ τὰς Σφαγὰς Ἀθώων ὡς Σφαγὰς Ἀθώων ἐν γένει τε καὶ ἀφηρημένως (αἱ Σφαγαὶ Ἀθώων συνοδεύουν τὴν Ἀνθρωπότηταν ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τῆς Ἀνθρωπότητας). Εἰς ὅλας τὰς περίπλοκας ἱστορικὰς διαδικασίας, αἱ αἰτιολογικαὶ ἀλυσίδες εἶναι περίπλοκοι καὶ πολυ-ἐπίπεδες, καὶ συνήθως πολυ-αἰτιολογικαί.
Αὐτὸ ποὺ δὲν ἠμποροῦν νὰ κάμνουν οἱ περισσότεροι εἶναι νὰ διακρίνουν εἰδοποιὰ γνωρίσματα (ποιοτικὰς διαφορὰς) ἀπὸ ποσοτοικὰς διαφορὰς ((συγκριτικοῦ τε καὶ σχετικοῦ) βαθμοῦ). Καὶ πάνω σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο μπερδεύονται οἰκτρῶς καὶ ἰδεολογικῶς ἤ ἁπλῶς παραπλανητικῶς, καὶ λένε ἕναν σωρὸ ΚΟΤΣΑΝΕΣ.
Προσωπικῶς,
συμπαθῶ καὶ τὴν Μαρξιστικὴ-Λενινιστικὴ Ῥητορικὴ περὶ Καπιταλισμοῦ καὶ
Σοσιαλιστικῆς Θεραπείας, καὶ τὸ Κεϋνσιανὸν Μοντέλο ἐξημερώσεως τοῦ Καπιταλισμοῦ.
Τί, ὅμως, ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟΝ σχέσιν ἔχουν αὐτὰ μὲ τὴν Πραγματικότητα;
Δὲν εἴμεθα εἰς ἐποχὴν ἄλλο (πρὸ τε καὶ ἐπὶ) Ψυχροῦ Πολέμου μὲ τὰς ἩΠΑ νὰ ἀκμάζουν
καὶ νὰ δεσπόζουν εἰς ὅλην τὴ Δῦσιν. Τό καταλαβαίνετε αὐτό;
Ἐλάχισται εἶναι αἰ πιθανότητες γιὰ τὴν ἐπανάληψιν τοῦ Κεϋνσιανοῦ Φαινομένου, ἄν
καὶ μακάρι νὰ διαψευστῶ. Ὥς πρὸς τὴν σοσιαλιστικὴ μετεξέλιξιν τοῦ καπιταλισμοῦ
μὲ σύνθημα «οὕλη εἴμαστε ἄνθρωποι, ὅπου γῆς τε καὶ πατρίς, οὕλη εἴμαστε τὸ ἴδιο,
ἀφήσετε ἀνοιχτὰ ὅλα τὰ σύνορα», κ.τ.λ., κ.λπ., κ.ο.κ.,... Τότες εἴτε εἴστε Τυφλοὶ
(δὲν ἔχετε προσέξει τὶ κάμνει ἡ Κίνα τὰ τελευταῖα 50 χρόνια ἵνα ἐπιβιώσῃ ἐθνο-κυριαρχικῶς;),
εἴτε εἴστε Λοβοτομημένοι ἤ καὶ Πράκτορες τῆς Τουρκιᾶς ἤ καὶ τοῦ Μουχαμετισμοῦ...
χωρὶς Ἐθνικὴν Κυριαρχίαν μὲ ΟΞΩ τοὺς Εἰσβολεῖς,
ἁπλῶς, ἄθελα ἤ ἐσκεμμένως, (τελικῶς δὲν ἔχει σημασία (τελικῶς μόνον τὰ ἀποτελέσματα
μετρᾶνε, μέχρις τὰ ἑπόμενα ἀποτελέσματα...))... δουλεύετε διὰ τὴν Τουρκιάν, τὸν
Μουχαμετισμόν, μαζὶ καὶ γιὰ τοὺς Γερμανούς, τοὺς Ἀμερικανούς, Ἑβραίους τε καὶ Ἰσραηλινούς,
κ.ἄ.. (Δὲν εἶπα νὰ πᾶμε μὲ τοὺς Ῥώσσους. Οὔτε λέω νὰ μὴν κάμνουμεν μπίζνες μὲ Γερμανίαν, Τουρκίαν, Ἀμερικήν, Ἑβραίους, Ἰσραῆλ, Γαλλίαν, Ἰταλίαν, Σαουδικὴν Ἀραβίαν, Κατάρ, κ.ο.κ.. Τὸ ΜΠΙΖΝΕΣ εἶναι FUCKING ΜΠΙΖΝΕΣ, χίλιες φορὲς τὸ ἔχουμεν πεῖ. Λέω νὰ βάλετε τὴν Χῶραν σὲ FUCKING Τᾶξιν, Νὰ FUCKING κόψετε τον ΜΠΑΦΟ, καὶ νὰ Κάμνετε μικρές, σταθερές, ἀποδοτικές, ἀποτελσματικές, ἐθνικές, κ.τ.λ. κινήσεις ποὺ θὰ δώσουν κάποια ἔστω ἐλπίδα στὴν χῶραν, στὸν Τόπον, στοὺς Ἕλληνας, στὴν Ἑλλάδαν).
Πᾶρτε το Χαμπάρι, οἱ Ξένοι ποὺ ἐπιβουλεύονται κᾶτι ἀπὸ τὴν Ἑλλάδαν – ΟὝΛΟΙ ΤΟΥΣ!!! – χεστήκανε ἄν ἡ Ἑλλὰς ξεσκιστῇ ἤ καὶ ἀλλάξῃ πληθυσμὸν τε καὶ θρησκείαν κυρίαρχη.
ΟὝΛΟΙ
τους ΚΑΜΝΟΥΝ τὴ δουλειά ΤΟΥΣ!!!
(Καὶ πολὺ καλῶς κάμνουν διὰ πάρτυ ΤΟΥΣ!!!)
ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΚΑΜΝΟΥΜΕΝ, ΖΩΑ;
ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΚΑΜΝΟΥΜΕΝ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ;
ΜΠΡΑΒΟ. ΚΑΠΝΙΣΕΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΜΠΑΦΟ.
ΒΑΛΤΕ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΣΑΣ ἩΡΩΙΝΗ.
ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΕΙΤΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.
Φρονῶ ὅτι ὄντως εἶναι πολὺ ἀργά. Σχεδὸν ὅλοι σας ἔχετε ΠΟΛΥ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΠΛΗΡΗ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ. “Good” Night.
]]
https://slpress.gr/ethnika/oi-monachofaides-toy-kotzia-kai-i-toyrkiki-quot-aperanti-apeili-quot/ (Οι «μοναχοφάηδες» του Κοτζιά και η τουρκική «απέραντη απειλή» Παναγιώτης Ήφαιστος)
https://www.youtube.com/watch?v=ruj1mjNs-sM (Π. Ήφαιστος : Ο Κατευνασμός είναι ήττα χωρίς μάχη)
ΚΟΨΕΤΕ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΤΟ FUCKING ΜΠΑΦΟ!
ΠΟΤΕΣ ΘΑ ΒΑΛΕΤΕ ΜΥΑΛΟ;
ΠΟΤΕΣ ΘΑ ΚΟΨΕΤΕ ΤΗΝ FUCKING ἩΡΩΙΝΗ;
ΠΟΤΕΣ ΘΑ FUCKING ΣΟΒΑΡΕΥΤΕΙΤΕ;
ΕΧΕΤΕ ΟὝΛΟΙ ΣΑΣ ΑΠΟΤΡΕΛΛΑΘΕΙ!
ΕΙΣΤΕ ΟὝΛΟΙ ΘΕΟΠΑΛΑΒΟΙ!
ΚΟΨΕΤΕ ΤΟ FUCKING ΜΠΑΦΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
https://piotita.gr/2019/01/12/hans-j-morgenthau-%CE%B7-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BE%CF%8D-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CF%8E%CE%BD-%CE%BF-%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD/ (Hans J. Morgenthau, Η πολιτική μεταξύ των εθνών. Ο αγώνας για ισχύ και ειρήνη BY ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑ on 12/01/2019)
Εἶναι - ἀπὸ ἄποψιν θεωρητικὴν (ἐπιστημονικὴν) - Παντελῶς Ἄσχετο ἄν ὁ Morgenthau ἦτο ἤ δὲν ἦτο Οὑβριὸς (Σατανιστὴς - ὅπως τοῦς βλέπω ἐγὼ ἀπολύτως ὑποκειμενικῶς (δικαίωμά ΜΟΥ), τοὺς ΣατανοΟὑβριούς...)... Ἄλλο ἡ ἐπιστήμη, καὶ Ἄλλο αἱ ἀρέσκειαι τε καὶ αἱ ἀπαρέσκειαι ὡς Θέματα ΓΟΥΣΤΟΥ, ΖΩΑ! Λοιπόν, τὸ βιβλίο τὸ ἔχω μελετήσει στὰ Ἀγγλικὰ πρὸ ἀρκετῶν ἐτῶν. Εἶναι ὄντως ἐντυπωσιακό, ἔχω ἐνστάσεις γιὰ κάποια πράγματα (ὑπὸ τὸ πρῖσμα τοῦ Τὸ Πολιτικὸ καὶ ὁ Ἄνθρωπος), ἀλλὰ αἱ ἐνστάσεις αὐταὶ εἶναι παντελῶς ἄσχετοι ὅταν συγκρίνουμεν τὴ σκέψιν τοῦ Morgenthau, π.χ. μὲ τὰ Κνώδαλα, τοὺς Λοβοτομημένους Ὀνειροπόλους καὶ τὰ Τσανάκια τοῦ Σατανισμοῦ (Διεθνισμοῦ), οἱ κύριοι (ὄχι ἀποκλειστικοὶ) φορεῖς τοῦ ὁποίου εἶναι οἱ ΣατανοΟὑρβιοὶ ἐλὶτ μετὰ Προτεστάντων, Παπικῶν, Ἀθέων τε καὶ Ὁμοφυλοφίλων Ἀμερικανῶν, Ἄγγλων, Γερμανῶν, Γάλλων, κ.ἄ., οἵ συγκεντρώνουν ΑΚΡΩΣ ΔΥΣΑΝΟΛΟΓΟΥΣ μορφὰς ἰσχύος καὶ ἐξουσίας τε καὶ πλούτου.
ΚΟΨΕΤΕ ΤΟ FUCKING ΜΠΑΦΟ!!!
ΕΛΑΤΕ ΣΤΟΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ!!!
ΑΝ Ἡ ἙΛΛΑΣ ΔΕΝ ὙΠΟΣΤΗΡΙΞῌ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΗΣ ἙΛΛΑΔΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ
ἙΛΛΗΝΩΝ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΜΝῌ!!!
ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΝΟΙΑΖΕΙ ΤΙ ΘΑ ΠΑΘῌ Ἡ ἙΛΛΑΣ ΚΑΙ ΤΙ ΘΑ ΠΑΘΟΥΝ ΟἹ ἝΛΛΗΝΕΣ, ΖΩΑ!!!
ΚΟΨΕΤΕ ΤΗΝ FUCKING ἩΡΩΙΝΗ!!!
ΜΠΙΖΝΕΣ, ΝΑΙ!
ΣΥΜΜΑΧΙΑΙ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΙ, ΝΑΙ!
ΑΛΛΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ἙΛΛΑΔΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΤΩΝ ἙΛΛΗΝΩΝ ΒΑΣΕΙ
ἈΠΟΛΥΤΟΥ ῬΕΑΛΙΣΜΟΥ!!!
ΞΥΠΝΗΣΕΤΕ, ΒΟΔΙΑ!!!
ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ!!!!!
Κυκλοφορεί στα Ελληνικά από τις Εκδόσεις Ποιότητα το βιβλίο του Hans J. Morgenthau, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ. Ο αγώνας για ισχύ και ειρήνη. Το βιβλίο θεωρείται κλασικό και αναλλοίωτης διαχρονικής αξίας. Επηρέασε σημαντικά την Αμερικανική πολιτική σκέψη και υπήρξε βασικός άξονας διαμόρφωσης της επιστημονικής μελέτης της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής.
Διατρέχοντας τον πρόλογο του Καθηγητή Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου, τα περιεχόμενα και τα δοκίμια σημαντικών διεθνολόγων στο τέλος οι οποίοι σχολιάζουν την ανάλυση του Morgenthau, γίνεται σαφές ότι ο μεγάλος Αμερικανός στοχαστής επιτυγχάνει μια ολιστική και κορυφαίων προδιαγραφών ανάλυση. Ο Morgenthau ανήκει στην Θουκυδίδεια παράδοση ανάλυσης των διεθνών σχέσεων και θεωρείται ένας από τους θεμελιωτές του πολιτικού ρεαλισμού ως το κυρίαρχο ρεύμα σκέψης για την διεθνή πολιτική. Όπως επίσης σημειώνεται στον πρόλογο του κ Αρβανιτόπουλου, «η μοναδικότητα του έργου του Μοργκεντάου, όπως και του έργου του Θουκυδίδη, βρίσκεται στην προσπάθεια κατανόησης του ανθρώπινου κόσμου και της φύσης του ανθρώπου που τον συγκροτεί».
Το επίτευγμα του Hans Morgenthau έγκειται στο γεγονός ότι επιτυγχάνει μια σχεδόν ολιστική ανάλυση. Με οξυδερκή και κατανοητό τρόπο συνδυάζει την ιστορία των διεθνών σχέσεων, την ανάλυση του ρόλου και της αποστολής του κράτους, τα ζητήματα των διεθνών θεσμών και του διεθνούς δικαίου, τα φιλοσοφικά ζητήματα που τίθενται λόγω διαίρεσης του πλανήτη σε διακριτά κυρίαρχα κράτη, την σημασία της κρατικής ισχύος και του εθνικού συμφέροντος, το φαινόμενο του πολέμου, το φαινόμενο του ιμπεριαλισμού σε ιστορικό και σύγχρονο πλαίσιο, το φαινόμενο του εθνικισμού, τον ρόλο των ιδεολογιών, το φαινόμενο της τρομοκρατίας, τον ρόλο των ηγεμονικών δυνάμεων, τον ρόλο της διπλωματίας στην σύγχρονη διεθνή πολιτική και πολλά άλλα ζητήματα που επηρεάζουν την εξωτερική πολιτική ισχυρών και λιγότερο ισχυρών κρατών.
Το βιβλίο του Hans J. Morgenthau, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ. Ο αγώνας για ισχύ και ειρήνη προσφέρεται σε όσους ενδιαφέρονται να έχουν μια αξιόπιστη και κατανοητή ανάλυση για όλα σχεδον τα ζητήματα της σύγχρονης διεθνούς πολιτικής.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ του Καθηγητή Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου
Ο Χανς Μοργκεντάου είναι ο θεμελιωτής του κλάδου των διεθνών σχέσεων ως επιστημονικής πειθαρχίας. Τα μεγάλα ερωτήματα που αποτέλεσαν και αποτελούν τον πυρήνα του προβληματισμού του επιστημονικού κλάδου των διεθνών σχέσεων ασφαλώς και προϋπήρξαν της γένεσης του κλάδου. Δεν αποτέλεσαν, όμως, αντικείμενο συστηματικής μελέτης, εντασσόμενης στην πειθαρχία ενός επιστημονικού πεδίου. Η μελέτη των διεθνών φαινομένων και ζητημάτων, πριν την τυπική ανάδειξη του κλάδου των διεθνών σχέσεων ως επιστημονικού κλάδου, ήταν αποσπασματική και αποτελούσε το αντικείμενο ιστορικών και φιλοσόφων. Η γενεαλογία της μελέτης των διεθνοπολιτικών ζητημάτων ξεκινάει από ένα ιστορικό έργο, τον Πελοποννησιακό Πόλεμο του Θουκυδίδη. Έργο πολυσχιδές που αναλύει τα αίτια ενός τοπικού πολέμου ανάμεσα σε πόλεις-κράτη τόσο συστηματικά και πολυεπίπεδα που δίνει τη δυνατότητα αφαίρεσης και γενίκευσης, άντλησης δηλαδή γενικευμένων συμπερασμάτων για το κυρίαρχο πρόβλημα των διεθνών σχέσεων, το πρόβλημα του πολέμου. Επίσης, σημαντικό θεωρείται το έργο ενός συμβούλου του οίκου των Μεδίκων, ο Πρίγκιπας του Νικολό Μακιαβέλλι. Στην ίδια χορεία, ο Arthashastra του Kautilya, δασκάλου του αυτοκράτορα Chandragupta Maurya, αποτελεί μια αρχαία ινδική πραγματεία γραμμένη στη σανσκριτική για θέματα διακυβέρνησης, πολιτειακής οργάνωσης, στρατιωτικής στρατηγικής και οικονομικής πολιτικής. Αργότερα, στο Βυζάντιο το Στρατηγικόν του Κεκαυμένου μας δίδει μια πραγματεία για θέματα πολιτικής και στρατιωτικής στρατηγικής. Το έργο του γερμανού φιλοσόφου Immanuel Kant και κυρίως το Perpetual Peace θα αποτελέσει τον προάγγελο της θεωρίας της δημοκρατικής ειρήνης και της Λίγκας των Εθνών. Η έννοια, δηλαδή, ότι η διαρκής ειρήνη διασφαλίζεται μέσω της δημοκρατίας και της διεθνούς συνεργασίας. Επιπλέον, ψήγματα διεθνολογικής σκέψης συναντάμε στα έργα διαφόρων ειρηνιστών φιλοσόφων.
Στον σύγχρονο κόσμο, η μελέτη των διεθνών φαινομένων αποτελούσε αποκλειστικότητα των ιστορικών και των νομικών. Οι ιστορικοί, κατά τη Θουκυδίδεια προσέγγιση, κατέγραφαν τα διεθνή συμβάντα εστιάζοντας σε συγκεκριμένα φαινόμενα που στην καλύτερη περίπτωση μπορούσαν να οδηγήσουν σε γενικευμένα συμπεράσματα. Η νομική προσέγγιση επιζητούσε να θεραπεύσει τα δεινά του διεθνούς συστήματος διατυπώνοντας κανόνες δεοντολογικούς, δηλαδή κανόνες που έπρεπε να καθοδηγούν την οργάνωση και τη λειτουργία του διεθνούς συστήματος.
Οι νέες συνθήκες, όμως, που δημιουργούνται μετά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο γεννούν την ανάγκη μιας συστηματικής και εξειδικευμένης επιστημονικής μελέτης των διεθνών φαινομένων. Η ανάδειξη των ΗΠΑ σε πλανητική δύναμη με κυρίαρχο ρόλο στο διεθνές στερέωμα δημιουργεί την ανάγκη για ένα τεκμηριωμένο τρόπο ανάλυσης της εξωτερικής πολιτικής και, εν προκειμένω, της πλανητικής πολιτικής. Η ανάγκη αυτή θα καλυφθεί από τον συγκερασμό της αμερικανικής ακαδημαϊκής κοινότητας με την έφεση στην έρευνα και των ευρωπαίων εμιγκρέδων πολιτικών επιστημόνων. Η ιδιαίτερη δομή του αμερικανικού ακαδημαϊκού χώρου θα διαμορφώσει και τις συνθήκες γένεσης και ανάπτυξης του κλάδου των διεθνών σχέσεων. Αρχικά, στα τμήματα πολιτικής επιστήμης και στη συνέχεια, με τη ραγδαία ανάπτυξη του γνωστικού αντικειμένου, σε ανεξάρτητα τμήματα διεθνών σχέσεων.
Ο Χανς Μοργκεντάου ανήκει στη γενιά των πολιτικών επιστημόνων της ηπειρωτικής Ευρώπης του μεσοπολέμου. Εβραίος της Γερμανίας καταφεύγει στον Νέο Κόσμο, μετά από μια άγονη περιπλάνηση σε Ισπανία και Ελβετία σε μια προσπάθεια να ξεφύγει από τη ναζιστική λαίλαπα. Στην Αμερική, μετά από μια σύντομη θητεία στο Πανεπιστήμιο του Κάνσας, βρίσκει μόνιμη πανεπιστημιακή στέγη στο πανεπιστήμιο του Σικάγο. Εκλέγεται, λίγες μέρες πριν την έκδοση ενός άλλου σημαντικού έργου του Επιστήμη και Πολιτική της Ισχύος. Σε μια αυτοβιογραφική του συνέντευξη θα δηλώσει τυχερός που η εκλογή του προηγήθηκε της έκδοσης του βιβλίου. Κι αυτό γιατί το πρώτο του βιβλίο είναι μια ανελέητη κριτική του θετικισμού και του συμπεριφορισμού που επικρατούσαν στην αμερικανική πολιτική επιστήμη.
Οι διεθνείς σχέσεις τότε, ακόμη και στην Αμερική, διδάσκονταν ως υποσύνολο του διεθνούς δικαίου. Για αυτό, άλλωστε, ο Μοργκεντάου δίδαξε δίκαιο, πριν διδάξει πολιτική επιστήμη. Το πρώτο σημαντικό άρθρο του «Positivism, Functionalism, and International Law» αφορούσε θέματα διεθνούς δικαίου και δημοσιεύτηκε στο American Journal of International Law. Η αντίληψη του Μοργκεντάου, όμως, για το διεθνές δίκαιο είναι ότι οι διεθνείς κανόνες αποτελούν το επιφαινόμενο που προκύπτει από και λειτουργεί στη βάση μιας ισορροπίας ισχύος.
Οι βιωματικές εμπειρίες του από την κατάχρηση εξουσίας και την ωμή βία της ναζιστικής Γερμανίας διαμόρφωσαν την αντίληψή του για την έννοια της ισχύος. Η αντίληψή του περί δικαίου και πολιτικής εστίαζε στην ανάγκη περιορισμού της αχαλίνωτης ισχύος στη διεθνή πολιτική και της κατάχρησης εξουσίας στην εσωτερική πολιτική. Έχοντας μια μάλλον απαισιόδοξη αντίληψη για την ανθρώπινη φύση και τη ροπή της προς το κακό, υιοθετούσε την ηθική του λιγότερο κακού που συναντάμε στον Αριστοτέλη και τον Επίκουρο. Η ηθική του λιγότερο κακού οδηγεί στην ανάπτυξη πολιτικών αρετών, όπως σωφροσύνη και μετριοπάθεια που καθιστούν δυνατή τη συνύπαρξη ηθικής και πολιτικής. Ο Μοργκεντάου ήταν άνθρωπος του μέτρου. Δεν διακατεχόταν από θαυμασμό ή λατρεία για την ισχύ. Αντίθετα, επιζητούσε τρόπους για να τη μετριάσει και να την περιορίσει. Κι αυτό μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με τα θεσμικά αντίβαρα στην εσωτερική πολιτική και τον μηχανισμό της ισορροπίας της ισχύος στη διεθνή πολιτική.
Από την άλλη πλευρά, ο Μοργκεντάου υποστήριξε τη λελογισμένη χρήση της ισχύος, παρότι δεχόταν ότι η άσκηση της εξουσίας και η επιβολή της ισχύος ακόμη και για καλούς σκοπούς μπορεί να έχει και αρνητικές συνέπειες ή παράπλευρες απώλειες. Μαζί με τον Τζορτζ Κέναν και τον Ράινχολντ Νίμπουρ υποστήριξαν το δόγμα της ανάσχεσης ενάντια στη Σοβιετική Ένωση κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου. Η υποστήριξη της πολιτικής της ανάσχεσης, όμως, δεν ισοδυναμούσε με ανεπιφύλακτη υποστήριξη μιας παρεμβατικής αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Αυτό φάνηκε αργότερα με την κριτική που άσκησε κατά της αμερικανικής ανάμειξης στο Βιετνάμ, που εξελίχθηκε σε μια ευρύτερη κριτική κατά του άκρατου παρεμβατισμού ή της υπερεπέκτασης.
Ο Μοργκεντάου δεν υπήρξε σταυροφόρος ενάντια στον φιλελεύθερο ιδεαλισμό, όπως πολλοί πιστεύουν. Η κριτική του έφερε το βάρος μιας ηθικής ευθύνης. Δεν αντιστρατευόταν τους στόχους των ιδεαλιστών και της Κοινωνίας των Εθνών. Ασκούσε όμως ανελέητη κριτική, λόγω της ηθικής του υπευθυνότητας, στην κανονιστική αφέλεια που χαρακτήριζε την προσέγγισή τους. Ο Μοργκεντάου επεδίωξε να δαμάσει την αμερικανική αφελή αισιοδοξία για την ανθρώπινη φύση, την επιστήμη και τις μεταρρυθμίσεις. Αυτή η αισιοδοξία, διάχυτη στην αμερικανική γνώμη και την πολιτική ελίτ, εκφράστηκε στη διεθνή πολιτική από τον φιλελεύθερο ιδεαλισμό του Γούντροου Γουίλσον. Ότι, δηλαδή, οι δημοκρατίες, εκφράζοντας την κοινή γνώμη των πολιτών, θα μπορούσαν να αποφύγουν τον πόλεμο, καθώς αυτό αντιστρατευόταν το κοινό συμφέρον.
Το ανά χείρας βιβλίο δημοσιεύθηκε το 1948 και αποτέλεσε το magnum opus του. Αναδείχθηκε αμέσως σε κλασικό εγχειρίδιο των διεθνών σχέσεων, αποτελώντας σημείο αναφοράς για την ανάδειξη του κλάδου των διεθνών σχέσεων σε διακριτή επιστημονική πειθαρχία. Η πρώτη έκδοση εμπεριείχε, σε αδρές γραμμές, τον πυρήνα της θεωρίας του. Η δεύτερη έκδοση που παρουσιάστηκε το 1954 ήταν η πλήρης και αναλυτική παρουσίαση της θεωρίας του για την πολιτική και τη διεθνή πολιτική. Η δεύτερη, αυτή, έκδοση άρχιζε με τη προσθήκη ενός νέου κεφαλαίου με τίτλο, «η ρεαλιστική θεωρία της διεθνούς πολιτικής», που εισήγαγε τον όρο «ρεαλισμός» για να περιγράψει μια διακριτή σχολή σκέψης. Ο ρεαλισμός είχε τις ρίζες του στην ηθική ασάφεια και στην περίπλοκη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης. Η ειδοποιός διαφορά του ρεαλισμού ήταν η κατανόηση της σκοτεινής πλευράς της ανθρώπινης ύπαρξης και η προσπάθεια του περιορισμού της μέσω μηχανισμών ισορροπίας ισχύος ή θεσμικών αντίβαρων. Η σύλληψη της διεθνούς πολιτικής στη βάση του εθνικού συμφέροντος που ορίζεται με βάση την ισχύ έδωσε στον Μοργκεντάου τη δυνατότητα να διατυπώσει την πρώτη συνολική, συστηματική και περιεκτική θεωρία των διεθνών σχέσεων.
Ο ρεαλισμός του Μοργκεντάου θεωρείται κλασικός, γιατί εξετάζει την πολιτική ως σύνθετη και υψηλής μορφής τέχνη. Οι θετικιστικές και μεθοδολογικά άρτιες μελέτες που ακολούθησαν, όπως αυτή του δομικού ρεαλισμού, προσπάθησαν να αναλύσουν τον κόσμο μηχανιστικά. Να προσεγγίσουν, δηλαδή, τα διεθνολογικά φαινόμενα μέσα σε συνθήκες εργαστηρίου. Καμία, όμως, δεν προσέγγισε την υψηλή τέχνη του Μοργκεντάου. Ο ρεαλισμός του Μοργκεντάου λέει στους δρώντες των διεθνών σχέσεων, πώς να σκεφτούν και ποιους παράγοντες να λάβουν υπόψη τους στην ανάλυση ή την απόφασή τους. Δεν δίνει συγκεκριμένα, έτοιμα συμπεράσματα στους πολιτικούς, ούτε ελέγξιμες υποθέσεις εργασίας στους μελετητές των διεθνών σχέσεων. Ο δομικός ρεαλισμός ή νεορεαλισμός του Γουαλτζ και άλλων θα διατηρήσει τις βασικές αρχές της θεωρίας του Μοργκεντάου για τη σημασία της ισχύος και του εθνικού συμφέροντος. Προσπαθώντας να προσδώσει επιστημονική αυστηρότητα στη θεωρία του ρεαλισμού, ο νεορεαλισμός παραλείπει μια σειρά από παράγοντες που ο κλασικός διαισθητικός ρεαλισμός του Μοργκεντάου θεωρούσε σημαντικούς: Τον ρόλο της ηθικής, τον ρόλο της πολιτικής ηγεσίας και την πολυπλοκότητα των στόχων που θέτουν τα κράτη.
Η μοναδικότητα του έργου του Μοργκεντάου, όπως και του έργου του Θουκυδίδη, βρίσκεται στην προσπάθεια κατανόησης του ανθρώπινου κόσμου και της φύσης του ανθρώπου που τον συγκροτεί. Ο Μοργκεντάου δεν αντλεί άμεσες αναφορές από το έργο του Θουκυδίδη, αλλά στην ουσία συνομιλεί με αυτό. Οι άμεσες αναφορές του, όπως έχουν επισημάνει οι Γκόφας (2016) και Τσακαλογιάννης (2011), είναι τα διανοητικά ρεύματα της Ευρώπης του μεσοπόλεμου. Το πρόταγμα του αντιδιαφωτισμού του Μεσοπόλεμου και οι προβληματισμοί της κριτικής σκέψης του Ινστιτούτου της Φραγκφούρτης. Είναι η περίοδος που κυριαρχεί η νιτσεϊκή «βούληση για ισχύ» και το raison d’ état με οδηγούς την ισχύ και το συμφέρον. Το σκοτεινό περιβάλλον των μεσοδιαστημάτων της ιστορίας. Όταν ο κόσμος επιστρέφει στην πρωτογενή εγελιανή σύγκρουση των αντιθέτων, τον χομπσιανό κόσμο όλων εναντίον όλων ή τη σύγκρουση του φίλου και του εχθρού που περιγράφει ο Καρλ Σμιτ. Για να ακολουθήσει κάθε φορά μια περίοδος ένοπλης ειρήνης. Που ανάλογα την ιστορική περίοδο, τους δρώντες και το κοινωνικό οικονομικό και τεχνολογικό περιβάλλον διαμορφώνει τα επιμέρους χαρακτηριστικά. Μόνο που αυτές οι θεσμοθετημένες περίοδοι δεν σηματοδοτούν το τέλος της ιστορίας, παρά μόνο μια βραχεία ή πιο μακρά περίοδο σταθερών κανόνων που εξαρτάται από τον καταμερισμό ισχύος και την πρόθεση των δρώντων να τους τηρήσει. Αυτή την τραγωδία ενός άναρχου διεθνούς συστήματος, όπου τα κράτη δρουν με γνώμονα το εθνικό συμφέρον στη βάση της ισχύος, συνέλαβε και ανέλυσε με ενάργεια ο Μοργκεντάου. Για αυτό τον λόγο, το έργο του θεωρείται τομή στην ανάλυση των διεθνών φαινομένων και στην ανάπτυξη της θεωρίας των διεθνών σχέσεων.
http://ardin-rixi.gr/archives/211360 (Ο Γιώργος Καραμπελιάς στην εκπομπή του Λ. Καλαρρύτη, «Εμείς οι Έλληνες» (ηχητικό))
https://www.e-dromos.gr/to-mellon-ligostevei/ (Το Μέλλον λιγοστεύει του Τριαντάφυλλου Σερμέτη)
https://www.konstantakopoulos.gr/2019/03/09/%CE%B7-%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1-%CE%BF-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B9%CE%B4%CE%B9/ (Η Γέννηση και ο Θάνατος της Ατομικής Ιδιοκτησίας ΠΡΟΛΟΓΟΣ του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου στο ομώνυμο βιβλίο του Κώστα Λάμπιου από τις εκδόσεις Κουκκίδα) [[Προσωπικῶς, θεωρῶ ὅτι ὁ Πρόλογος αὐτὸς θίγει πάρα πολλὰ ἐνδιαφέροντα θεωρητικὰ ζητήματα. Φρονῶ, ὅμως, ὅτι ὁ Σάντερς (Ἑβραῖος τοῦ βαθέος κατεστημένου) ἤ ὁ Κόρμπιν (ἀφρόνως καὶ μὴ λελογισμένως ὑπὲρ τῶν Μουχαμέτηδων τε καὶ Ἀφρικανῶν) δὲν ἔχουν ἀπολύτως τίποτες νὰ προσφέρουν οὐσιαστικὸν εἰς τὴ Δῦσιν (ὁ μεν δὲν πρόκειται ποτὲς νὰ ἀγγίξῃ τὰς ΑΚΡΩΣ ΔΥΣΑΝΑΛΟΓΟΥΣ μορφὰς Πλούτου τε καὶ Ἰσχύος, Ἐπιρροῆς, Ἐξουσίας τῶν ἐλὶτ Οὑβριῶν, καὶ ὁ δε θὰ ἐντείνῃ τὴν Πολυπολιτισμικὴν Καταστροφὴν διὰ τοῦ Μίσους τοῦ Οἰκείου καὶ τῆς Λατρείας τοῦ Ἄλλου τε καὶ τοῦ Διαφορετικοῦ (δή, τῆς ΣατανοΛοβοτομῆς) (δὲν γίνεται νὰ ζοῦμεν μὲ μάζας Μουχαμέτηδων τε καὶ Ἀφρικανῶν = ΠΡΑΚΤΙΚΗ ῬΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΣ, ἀρέσει ἤ οὐκ). Ἡ Δῦσις ἀπειλεῖται καὶ μὲ φυλετικὴ-ἐθνολογικὴ καὶ μὲ πολιτισμικὴ περαιτέρω σημαντικὴ ἀλλοίωσιν τε καὶ ἐξαφάνισιν. Τὸ Ἰσραῆλ ἔχει μίαν χῶραν-Φρούριο μὲ Σφραγισμένα Σύνορα. Δὲν βλέπω ὅτι ὁ Τρὰμπ ἤ ἡ ΛεΠὲν ἀλλάζουν ἤ θὰ ἄλλαζαν κᾶτι οὐσιαστικό. Πιστεύω ὅτι ὥς τὸ 2050-2080 περίπου, ἡ Δῦσις θὰ εἶναι γενικῶς ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΗ. Ἔχουμεν ἤδη περάσει εἰς ΒΙΟΛΟΓΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΠΙΒΙΩΣΕΩΕΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ὉΜΑΔΩΝ-ΕΘΝΩΝ. Ὁ ἕκαστος πολιτικὸς φορεὺς ἄς κάμνῃ ὅ,τι νομίζῃ καὶ ὅ,τι μπορῇ. ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ὍΜΩΣ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΚΟΥΡΑ. ΟἹ ΚΙΝΕΖΟΙ (90+% ΧΑΝΑΝΘΡΩΠΟΙ) ΚΑΙ ἼΣΩΣ ΟἹ ῬΩΣΣΟΙ ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ... (καὶ ἐπὶ μίας ἀρεκτὰ ἰσχυρῆς φυλετικῆς ἤ καὶ ἐθνολογικῆς βάσεως - ἀρέσει ἤ οὐκ. Αὕτη εἶναι ἡ (συγγνώμη γιὰ τὸ λεξιλόγιό μου) FUCKING Πραγματικότης - αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι μία μελλοντικὴ Ἑλλὰς δὲν ἠμπορεῖ νὰ ἔχει καὶ κάποιους ἐξἑλληνισμένους Κάφρους-Ἀφρικανούς, Ἀσιάτας, ἴσως τε καὶ ὀλίγους Μουχαμέτηδες ὄξω ἀπὸ τὰ ἱστορικὰ χωριὰ τῆς Θράκης τῶν Μουχαμέτηδων (ἀλλὰ = λίαν ἀμφίβολο περὶ Μουχαμέτηδων, καὶ λόγῳ Τουρκίας...). Ἐν πάσῃ περιπτώσει, ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ! Κόφτε ΤΟΝ FUCKING ΜΠΑΦΟ τε καὶ ΤΗΝ FUCKING ἩΡΩΙΝΗ!!!).... ἼΣΩΣ ΚΑΙ ΟἹ ἹΝΔΟΙ. ΑἹ ἩΠΑ – ΝΩΡΙΤΕΡΑ Ἤ ΑΡΓΩΤΕΡΑ – ΘΑ ὍΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟΤΡΑΒΗΧΤΟΥΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥΣ ΤΟΥΣ. ὍΠΟΙΟ ἜΘΝΟΣ-ΚΡΑΤΟΣ – ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟ (ὙΠΕΡ-)ΚΡΑΤΟΣ, ΕΙΤΕ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΤΟΥ –, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ Π.Χ. ΤΟ 2030/2050 ΚΑΙ ὝΣΤΕΡΑ (ΜΕ ὙΨΗΛΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΝ, ΑΜΥΝΑΝ, ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΝ, ΝΕΑΝΙΚΟΝ ΠΛΗΘΥΣΜΟΝ, ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΝ ΣΥΝΕΙΔΣΙΝ-ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑΝ),... ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΩΜΕΝΟ...]]
Φαίνεται ὅτι...
Φαίνεται ὅτι μὲ τὰ Μυαλὰ ποὺ Κουβαλᾶτε, Τὸ Κακὸ Ἁπλῶς πρέπει νὰ Γίνῃ, ἵνα Τίποτες ἑλληνικὸ ἐν Ἑλλάδι νὰ μὴν μείνῃ... Καὶ ἔτσι Τότες θὰ ἀλλάξετε Μυαλά, τοῦ Μουχαμὲτ Διανοούμενοι, μερικοὶ ἀπὸ σας τουλάχιστον, θὰ περνᾶτε Καλά... καὶ γιὰ τὸν ἑλληνισμόν, χεστήκατε, ἀλλαξόπιστοι ἤδη ἀπὸ τὰ Τώρα, διότι δὲν θέλετε ΣΥΝΟΡΑ, δὲν θέλετε Χῶρα...
Παραδίδομαι...
Παραδίδομαι, δὲν σᾶς σώζει τίποτα, δὲν θέλετε νὰ σωθεῖτε. Ἐκ Γεννητῆς μὲ Πέρασαν Ἀντίπερα, Καὶ ξεύρω πάρα πολὺ Καλά, τοῦ Σατανᾶ τὰ Σχέδια.
Ξεύρω ποῖοι εἶναι οἱ Σατανισταί...
Ξεύρω ποῖοι εἶναι οἱ Σατανισταί,
Εἶναι Κακοὶ Ἄνθρωποι τε καὶ Προδόται,
(Ὑπάρχουν δὲν Ὑπάρχουν τοῦ Σατανᾶ αἱ Ὑπηρεσίαι αἱ Μυστικαὶ)
Ἡ Ἱστορία Ἡμῶν Πάντα τοῦς Εἶχε
Πανταχοῦ Παρόντες.
Ἔχουν τὸν ΔΙΑΒΟΛΟΝ μέσα τους, εἰς τὴν δική τους Καρδιά,
Προσκυνοῦν τοὺς Σατανιστὰς τε καὶ τὸν Σατανᾶ,
Καὶ τὰ Κάμνουν Οὕλα ὄχι μόνον διὰ Φιστίκια Ἀράπικα, Προπάντων
Τὰ Κάμνουν – σὰν τὸν Ἰούδα – γιὰ ΒρωμοἈργύρια, γιὰ τοῦ Σατανᾶ τὰ
ΧΡΗΜΑΤΑ τὰ βρώμικα.
Ζοῦν Ἀντιπροσωπεύοντας τὴν Μαυρίλα τοῦ ἰδίου τοῦ Σατανᾶ,
Διότι εἶναι οἱ ἴδιοι ἡ πιὸ σκούρα ΜΑΥΡΙΛΑ.
Εἶναι Διαβολικοὶ οἱ Σατανισταί,
Πάντα σὰν Διαφωτισταὶ ΑὐτοΠαρουσιάζονται,
Δυστυχῶς διὰ τὸ Γένος μας, ΔΕΝ Ξεριζώνονται,
Ἔχουν Προχωρήσει Τόσο Βαθιά,
Ἔχουν Προωθήσει Τόση Σαπίλα,
Καὶ ἔχουν Κάμνει τόση στὴν Ἐλλάδα ΖΗΜΙΑ,
Ποὺ ἀμφιβάλλω πάρα πολύ,
Ἄν κᾶτι τις (ψύχουλο ἑλληνικὸν) σώζεται.
Δυνάμεις, Ἰδεολογίαι, Φαντασιώσεις (Οὐτοπίαι), Ἰσχύς...
Ἡ Δύναμις Γε. εἶναι Μεσαία (ἐν δυνάμει Μεγάλη) Δύναμις, ἀλλὰ Θέλει (Βούλεται) κι αὕτη νὰ εἶναι Μεγάλη Δύναμις ὅπως εἶναι αἱ Δυνάμεις Α καὶ Γα., καὶ ὕστερα αἱ Ἡ, διότι ἡ Δύναμις Γε., βλέποντας τὸν ἴδιον πληθυσμόν, τὴν ἰδίαν οἰκονομίαν (βιομηχανίαν), κ.τ.λ., βλέπει ὅτι δὲν διαφέρει καθόλου οὐσιαστικῶς ἀπὸ τὰς Μεγάλας Δυνάμεις Α καὶ Γα., ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἔκτασιν τῆς ἐξαπλώσεώς της (δή, τῆς Δυνάμεως Γε.). Σχετικὰ μὲ τὰς κινήσεις της, ἡ Δύναμις Γε. προβάλλει και αὐτὴ ἕναν σωρὸ ἀπὸ ἰδεολογικὰς τοποθετήσεις ὥς οὐτοπικὰς ἀσυναρτησίας ἵνα ἐμπνεύσῃ τε καὶ ἵνα κινητοποιήσῃ τὸν Λαόν της ἤ καὶ νὰ τρομάξῃ, ἄν ἠμπορῇ, τοὺς ἐχθρούς της. Ὅλα αὐτὰ καὶ παρόμοια – mutatis mutandis, ceteris paribus – σημβαίνουν εἰς διαφόρους παραλλαγὰς τε καὶ δόσεις ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς γνωστῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας. Ἡ ἑκάστη περίπτωσις χρῆ τῆς δικῆς της ἀναλύσεως. Ὅποιος γνωρίζει Θουκυδίδη, Μακιαβέλλι, Χόμπς, Κλάουσεβιτζ, Μόργκενταου, Κονδύλη, κ.ἄ. ἐπαρκούντως καλῶς, τὰ βρίσκει ὅλα αὐτὰ πεζά. Ἄν κάποιος ἔχει βρεῖ κάποια «οὐσιαστικῶς διαφορετικὴ νόσον» ποὺ ἀνήκει εἰδικῶς εἰς κάποιαν ὁμάδαν ἀνθρώπων, καὶ ἔχει τὴν «θεραπείαν», ἄς γράψῃ λοιπόν, τὴ δική του κοινωνικὴν ὀντολογίαν καὶ ἄς ἀποδείξῃ ποὺ βρίσκεται τὸ Καινοφανὲς εἰς τὸ δικό του Σχῆμα. Προσωπικῶς, διαισθάνομαι ὅτι ἔχουμεν νὰ κάνουμεν μὲ Κολλήματα τύπου Rawls ἤ καὶ Habermas, δὴ κατὰ βᾶθος Kant ἤ Πλάτωνος, καὶ οὕλοι αὐτοὶ ἔχουν ἤδη «ἀποδομηθεῖ» ἀπὸ τὸν Ἀπόγονον τοῦ Χαλκοκονδύλου τοῦ Ἱστορικοῦ τοῦ Πρεσβυτέρου. Ἄν ζήσω, – καὶ πραγματικὰ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΣ εὔχομαι νὰ μὴν ζήσω τόσο πολύ, διότι ἤδη ἔχουν δεῖ τε καὶ διαβάσει τὰ μάτια μου ἀρκετὰ – δὲν ἔχω ἄλλον χρόνον νὰ ἀσχοληθῶ (πολὺ τε καὶ οὐσιαστικῶς) μὲ τίποτες ἄλλο ἀπὸ τὸν «Φιλαράκο μου τὸν Τάκη» ὥς τὸ 2050/2052, ὁπότε καὶ νὰ ζῶ, θὰ θέλω Τότες σίγουρα νὰ Πεθάνω (κι ἀμέσως μάλλιστα). Τὸ καλὸ μὲ τὴν Θεωρίαν (Θεώρησιν) γενικῶς – ὅπως καὶ μὲ τὴν Σάτιραν τε καὶ τὸν Ὑβρισμόν, τὴ Μουσική, τὴν Ποίησιν, τὰς κινηματογραφικὰς ταινίας τῶν Ὄζου, Φόρντ, Ρενγάρ, Μιζογκοῦτσι τε καὶ Σακελλαρίου (καὶ Τζαβέλλα) κ.ἄ. (καὶ ἀσφαλῶς τὴν ἡδονοβλεψίαν ὥς πρὸς ὡραίας τε καὶ λίαν ἔμορφες Ἰταλίδας, κ.τ.λ.) - δὲν Τελειώνει «ἡ Συζήτησις» Ποτές, καὶ ὅποιος ἔχει ὄρεξιν,... νὰ χαίρεται τὴν ὄρεξίν του,... καί...
Καλὰς Σηζητήσεις!
Ἔψὲς τὸ βράδυ ζήσαμεν κᾶτι τὶς ὄμορφο καὶ συνάμα πολύ, βαριά, λυπητερό. Ἀσπαστήκαμεν διὰ τελευταίαν φορὰν τὸν ἀπολύτως λαϊκὸν τε καὶ πολὺ ἀγαπημένον Ῥωμηὸν Κανταδόρον, Βασιλάκη Τερλέγκα, γέρος πιά, καὶ εἴδαμε γύρω μας τὶ ἔχει μείνει, θυμηθήκαμε τὸν Παπποῦ Κωνσταντῖνο καὶ τὸν Τζαμαρούλη, τὸν Μουστάκα, τοὺς θείους τε καὶ τὲς θεῖες, τὴ γιαγιὰ (βαβὰ) Ἀγγελική, τοὺς Κουμπάρους τε καὶ τὲς μανᾶδες ἡμῶν, Θυμηθήκαμεν τὸ γύρω τὸ 1973-1975 (αἱ πρῶται ἡμῶν Καθαραὶ Μνῆμαι), καὶ τὸ ὅλο Πρᾶγμα ἔχει τελειώσει. Δὲν ὑπάρχει οὐδεμίαν Συνέχειαν. Κανένα Μέλλον, εἴτε ἐδῶ, εἴτε ἐκεῖ.
